W dniu 26 września uczniowie Szóstki wyruszyli na wycieczkę w Bieszczady.
Po drodze zatrzymaliśmy się w mieście słynącym z cydru, 12 rodzajów krówek oraz z Muzeum Ojca Mateusza - Sandomierzu. Z przewodnikiem zwiedziliśmy Podziemną Trasę Turystyczną, która rozciąga się pod kilkoma kamienicami oraz ulicami.
Oprócz wędrówki przez rynek widzieliśmy również Bramę Opatowską, pierścień z krzemieniem pasiastym czy też Ucho Igielne, zwane inaczej Furtą Dominikańską. W trakcie czasu wolnego spacerowaliśmy po rynku zaglądając na stragany, a wszystko to przy muzyce starszego pana grającego na akordeonie.
Po dotarciu do Jałowego, rozpakowaniu bagaży oraz po obiadokolacji, zebraliśmy się w altance pod wiatą na krótką, lecz jak się okazało pełną nie tylko wiedzy, ale i humoru, lekcję. Kilka osób prezentowało materiały, które mieli przygotować, m.in. o Bieszczadzkim Parku Narodowym, o Myczkowcach, czy też o piętrach roślinności górskiej. Wieczorem wszyscy integrowaliśmy się poprzez rozmowy, granie w ping-ponga, czy piłkarzyki.
Następnego dnia chodziliśmy po górach! A dokładniej to weszliśmy na Połoninę Wetlińską oraz odwiedziliśmy schronisko Chatka Puchatka. Naszym zdaniem obecny obiekt nie komponuje się z pięknym krajobrazem. Panorama z takiej wysokości w tak malowniczym i urodziwym miejscu jest nie do opisania, zdjęcia nie oddadzą nawet połowy tego, co czuje człowiek stojąc na szczycie.
Mimo wielkiego zmęczenia po powrocie do autokaru wszyscy byli szczęśliwi i zadowoleni. Wspólnie bawiliśmy się tej ostatniej nocy w Jałowym.
Trzeciego dnia nastał czas powrotu do Lublina, po drodze wstąpiliśmy do Myczkowiec. W tej miejscowości znajduje się Park Miniatur Centrum Kultury Ekumenicznej, czyli mnóstwo miniatur, różnych cerkiewek z Podkarpacia oraz droga krzyżowa. Oprócz parku jest tam również mini zoo, zajrzeliśmy do kucyków, sarenek, kozłów, lam i innych zwierząt.
Droga do Lublina minęła całkiem szybko i przyjemnie, lecz z bólem świadomości, że dopiero co nasz wyjazd się zaczął, a my już wracamy.
W Bieszczadach widzimy się w przyszłym roku, bo przecież kto raz zawędrował w te góry, tego biesy przyciągają co roku.